Wat te doen, twee keer 5 dagen naar limburg vertrekken of 1 keer 10 dagen? Gezien de start van mijn bedrijf (www.sidebysidebegeleiding.nl) is de kans dat ik straks makkelijk weg kan erg klein. Daarentegen had ik de komende twee weken weinig in de planning. Ook moeders had weinig te doen en we konden voor een redelijke prijs een chalet huren op park Mooi Zutendaal, vlakbij Maastricht.
Toen was de keuze snel gemaakt, dus wij zijn vrijdag 31 augustus vertrokken voor een 10daags wandelavontuur.
Swolgen - Venlo, zaterdag 1 september.
Zaterdags meteen vertrokken voor een etappe van 21 kilometer, Swolgen Venlo. Helaas begon het niet lekker, mijn heup stond niet goed waardoor ik mijn been niet naar achteren kon strekken. Daardoor lukte het niet in een lekker loopritme te komen en moest ik blijven nadenken hoe ik liep. Daarnaast toch veel stress, spanning en zorgen van de week ervoor meegenomen. Al met al schoot het niet op. Na 6 km al pauze gehouden, gezellig samen met moeders. Even zitten kletsen en daarna er weer tegenaan. Echt beter ging het niet, maar toch maar door.
Halverwege de etappe gaat het Pieterpad ineens over, jawel, het Pieterpad!
En dan is daar gelukkig Venlo, wat je binnenloopt zonder langs een bord te komen. Geen erg goede start voor een vakantieweek met 6 etappes, maar je hebt het niet altijd voor het kiezen.
Venlo - Swalmen, zondag 2 september.
Vandaag verlaat ik Venlo. Er is een routewijziging die op internet staat, maar desondanks vergeet ik 's ochtends op internet te kijken en heb ik de wijziging niet bij me. Gelukkig internet op mijn telefoon, dus snel downloaden en opslaan. Foutloos de wijziging gelopen.
's Avonds de route vast bekeken en halverwege zat een leuk restaurantje. Daar afgesproken pauze te houden, dus lekker een doel halverwege de route van 23 kilomter. Het gaat vandaag lekker, alles wat gisteren niet ging, ging vandaag wel. Het tempo lag hoog, de gewijzigde route was erg leuk en zomaar ineens zit je op 9 kilomter voor het einde bij de pauzeplaats!
Heerlijk pauze gehouden, lekker een tosti gehad en getwijfeld of ik wel of niet een smoothy zou nemen. Toch maar gedaan, en wat een aanrader!! Wat was dat ding lekker zeg!
Na een goed uur pauze weer op pad. Net weer op weg even raar staan kijken, twee andere Pieterpadwandelaars die met een heggeschaar takken aan het wegknippen zijn. En niet omdat ze graag een stekje van de boom willen, nee, de takken worden gewoon weggegooid. Huh?
Maar als snel word het duidelijk, want vervolgens komen er twee potjes verf tevoorschijn en word de overbekende roodwittemarkering, die achter de weggeknipte takken verstopt zat, bijgewerkt. Twee vrijwilligers van de Nivon die zorgen voor de markering, super mensen!
Door naar Swalmen. Pas als ik thuis de foto's op de computer zet kom ik erachter dat ik vandaag helemaal geen foto's gemaakt heb, helaas.
Maandag, 3 september.
Vandaag maar even een dagje rust, het zijn pittige etappes en de volgende word nog langer!
Swalmen Montfort, dinsdag 4 september.
Vandaag 22 kilometer door de Roerdalslenk. Ik kan me er maar weinig bij voorstellen, maar om de een of andere reden trekt het me niet echt aan. Maar er zit niks anders op, ook deze etappe moet gelopen worden! En gelukkig maar, want hij is een stuk leuker dan verwacht.
Dit is toch hoe je wandelen door limburg voorsteld, tussen de velden, afgewisseld met bos en dorpjes onder de brandende zon. Want het weer werkt de hele week al meer dan uitstekend mee, stralende zon maar niet te warm, echt heerlijk wandelweer!
De route loopt door Melick, waar ze een leuk parkje hebben waar ik mijn middagpauze gehouden heb:
Montfort Sittard, woensdag 5 september.
Bij het verlaten van Montfort kom je langs de ruïne, een schitterend ding waar ik graag even had willen kijken. Helaas is hij gesloten, dus moet ik het doen met foto's vanaf een afstandje.
Na een paar dagen dat het wandelen vanzelf leek te gaan, lijkt het deze dag weer niet te willen. Ik heb 24 kilometer voor de boeg, maar plof na 7 kilometer leeg en op op een bankje neer. Dit gaat een lange, lánge dag worden!!
Na een pauze toch weer verder, Maastricht komt zo dichtbij, ik wil nu niet opgeven. En dan, 100 meter verder, zie je ineens dit:
Ja, toch wel, want na het maken van de eerste foto besluit hij toch weg te lopen.
Maar er is slechts 1 optie en dat is mijn ene voet voor mijn andere zetten. En pauze houden, váák pauze houden.
Maar op de een of andere manier werkt dat toch, want uiteindelijk kom ik toch in Sittard aan. En daar gebeurt me iets wat me nog niet eerder is overkomen: Ik raak de route kwijt! Ergens moet ik rechtsaf, maar ik kan hem met geen mogelijkheid vinden. Misschien komt het doordat ze daar druk met de wegen bezig zijn, maar niks komt overeen met de routebeschrijving en ik zie ook nergens de markering.
Gelukkig weet ik wel de markt te vinden, dus kom ik toch op mijn eindpunt aan, alwaar ik uitgeput bij mijn moeder in de auto zak.
Allemachtig, deze dag was niet leuk! Blij dat ik morgen even niet hoef.
Donderdag, 6 september.
Ook vandaag weer een rustdag en die heb ik na gisteren ook wel nodig. Even lekker bijkomen, lekker bij het huisje in het zonnetje zitten lezen. Fijn dat het weer zo mee blijft werken!
Sittard Strabeek, vrijdag 7 september, nog 2 etappes!
Vandaag de een na laatste etappe, plus een klein stukje van de laatste etappe. Bij het eindpunt kan ik nergens wachten en mijn moeder ook niet, dus ik ga een klein stukje verder naar restaurant Tivoli.
Maar eerst Sittard uit en dat gaat niet zomaar. Je mag namelijk meteen flink omhoog een heuvel op. Liever loop ik eerst een beetje warm, maar je hebt het niet voor het kiezen. Dus omhoog dan maar.
Een kleine 5 kilometer na Sittard kom je in Windraak. Windraak is bijzonder, want daar hebben ze een geneeskrachtige bron. Helaas waren mijn waterflessen nog helemaal vol, maar uiteraard heb ik wel foto's gemaakt.
"Pieterpadders en zo meer,
als uw tong droog voelt als leer
En blaren kwellen al te zeer,
Vindt dan hier uw krachten weer"
Onderweg kom ik de mooiste dingen tegen, steile trappen maar ook veel houtsnijwerk.
Strabeek SintPietersberg, zaterdag 7 september.
Vandaag dan de laatste dag, de laatste 15 kilometer.... Een vreemde dag, voor de laatste keer sokken en schoenen aantrekken:
De route begint goed. Na het dorpje Terblijt is er echter een mountainbike tocht aan de gang en die gaat voor een groot gedeelte over het Pieterpad. Niet handig op een zaterdag met mooi weer: het is erg druk. Veel Pieterpadders, maar er zijn ook veel (groepen) hardlopers. En dan al die mountainbikers. Maar met een beetje geven en nemen kom je een heel eind en blijft het voor iedereen leuk en zo kom je dan aan in Maastricht. Even een stukje minder leuke route en dan sta je bij het station. Pauze gehouden en door, op naar de laatste 4 kilometers!
Vlak voor ik echter de Sint Pietersberg beklim, ga ik nog snel even linksaf. Daar zit namelijk een bloemist en ik wil graag een bloemetje voor mijn moeder meenemen. Niet alle etappes, maar wel heel veel en zeker al deze laatste zes, heeft zij als 'bezemwagen' gedient. Ze heeft me afgezet en opgehaald en tussendoor ondersteund. Sowieso was ik zonder haar enthousiaste reactie hier nooit aan begonnen. Ik ben haar dan ook heel erg dankbaar en wou graag met een bosje bloemen naar haar toe lopen.
Dus met bosje bloemen in de hand nog even flink klimmen, dan nog een stuk over een grindpad. En dan, dan ben je er. Waar je precies bent blijft onduidelijk, het hoogste punt van de SInt Pietersberg ben je al voorbij en verder ben je ook nergens. Het enige wat er is, is dat de GR5 (de route naar Nice) er hier bij komt.
Waarom men voor dit punt als einde gekozen heeft is mij een raadsel en met mij voor velen. Andere mensen die daar op een bankje zaten verbaasden zich ook al over het eindpunt.
Sowieso kon mijn moeder hier niet komen, vanaf de parkeerplaats was het nog bijna een kilometer. Vanaf hier kan je ook niks, eigenlijk moet je gewoon terug. Hier starten levert ook leuke problemen op, want ook met een taxi kan je hier niet komen. Niet handig, niet praktisch en ook niet echt leuk....
Om toch een einde aan de wandeling te maken, volg ik de GR5 nog een stukje. In het Belgische Kanne zal mijn moeder onderaan de trap staan te wachten.
Het is even spannend, want van het volgende stuk heb ik dus geen routebeschrijving en de markering in het veld is niet altijd even goed. Desondanks kom ik op de juiste plek uit:
De bos bloemen moet wel snel het water in, maar moeders is erg blij verrast. Vanaf hier met de auto naar Bergrust om daar een Pieterpadcertificaat te halen. Het zit er op, het is klaar. 492 + 2 kilometer gewandeld. 23 maart begonnen, 8 september geëindigt. Ik wou het graag in 1 jaar lopen, maar heb het zelfs binnen een half jaar gehaald.
Wat een ervaring.... begonnen met een etappe 11 kilometer en wat was dat zwaar. En dan deze laatste week, met redelijk gemak etappes van 24 kilomter gelopen. Veel leuke mensen ontmoet, op elke etappe ben ik wel andere Pieterpadders tegen gekomen. Het maakt niet uit in welk jaargetijde, op welke dag of welke tijd, altijd zijn er anderen onder weg. Sommige snel, 2 etappes op 1 dag, andere langzamer. Het maakt niet uit, in welk tempo je ook loopt, de wereld trekt gestaag onder je voeten door.
En nu, wat nu. Voorlopig mijn bedrijf op gang krijgen. Maar wie weet, ooit, op een dag....Santiago de Compostella????
Mam, dank je wel voor je enthousiaste reactie toen ik op een kille voorjaarsavond vertelde dat ik iets geks bedacht had, maar besloten had dat het toch niet haalbaar was. 500 Kilometer wandelen, dat kon ik toch helemaal niet? En hoe moest dat allemaal dan? Maar jij zag er geen probleem in, dat ging helemaal goed komen.
Ik moest het zelf doen, zelf alle etappes lopen, maar zonder jou zou ik niet eens begonnen zijn en deze geweldige ervaring gemist hebben.
Voor nu stopt het dus hier, maar wie weet wat nog komt.
Groetjes, Sigrid
