Three strikes and out: Zuidlaren behaald, nu blessuretijd.....

Eéntiende deel van het Pieterpad zit er alweer op! Afgelopen donderdag vertrokken vanaf Groningen, op naar Haren:

Vanaf Haren werd het een mooie route. Eerst langs de grens van Haren, waar inmiddels een watertappunt is geplaatst. Aangezien ik beide drinkflessen nog vol had heb ik er geen gebruik van gemaakt, maar het is fijn dat het er is!

Vanaf Haren via Appelbergen naar Noordlaren. Een mooie route door een mooi stuk natuur. De route stond in het bos goed aangegeven, dus geen zoeken of moeilijk doen met routekaartjes! Voor ik Appelbergen indook even een contactmomentje met mijn moeder, aangezien ik doordat ze haar telefoon vergeten was niet kon bellen mocht er iets zijn. Op dat moment ging alles voorspoedig, het lopen ging erg lekker en fijn. 20 Kilometer, dat is toch een makkie?

Vlak voor Midlaren bevind zich het NatuurvriendenHuis de Hondsrug. Hier had ik met mijn moeder afgesproken voor een goede pauze.
Gastvrij ontvangen, even lekker de gelegenheid iets koels te drinken en wat te eten. Fijne combinatie, je kan daar van alles krijgen, maar je eigen eten opeten is ook geen enkel probleem! Dank dus aan 'de Hondsrug'!

Vanaf de Hondsrug is het nog 5 kilometer naar Zuidlaren, dus na een pauze de schoenen maar weer aan en weer verder. Vanwege een blaar heb ik mijn schoenen geruild en dat heb ik niet zo slim aangepakt. Toen ik vertrok merkte ik wel dat het niet echt lekker zat, maar na het stilzitten is het altijd weer op gang komen. Ondertussen reed mijn moeder mij voorbij, op weg naar de brink in Zuidlaren. Vlak daarna drong bij mij door wat het euvel was: Ik had alleen mijn linker steunzool overgedaan in mijn andere schoenen!!!! Vandaar dat het echt niet lekker zat en niet lekker liep. Helaas was daar de situatie van de vergeten telefoon. Moeders opbellen was er dus niet bij, er zat niks anders op dan door te lopen naar Zuidlaren.

Lopen met maar 1 steunzool is niet aan te raden: allereerst mis je natuurlijk de steun die je gewend bent te hebben, maar daarnaast kamp je ineens met een beenlengte verschil. Het duurde dan ook niet lang voordat mijn hele rechterkant pijn begon te doen, met name mijn knie.
Van het laatste stuk route heb ik dus ook niet veel gezien, ik was maar met 1 ding bezig: Door blijven gaan en zien dat ik in Zuidlaren kom. Voordat ik daar was, moest ik echter nog Midlaren door:

Vanaf Midlaren het allerlaatste stukje. Wat was ik blij dat ik Zuidlaren inmiddels kon zien liggen. Daarnaast was ik blij dat ik de hele weg de wind in de rug had, want het waaide behoorlijk! Zeker op de zandpaden stoof het ontzettend.

En toen, toen was daar eindelijk het verlangde bord:

Door naar de Brink en eindelijk kunnen zitten in de auto. 52 kilometer van het Pieterpad volbracht in één week tijd!

Helaas heeft dit laatste stuk er wel voor gezorgd dat ik voorlopig niet kan wandelen: mijn knie is dik en loopt vast. Banden zijn opgerekt, pezen overbelast. Oftewel, na het behalen van 3 volledige etappes blijft de teller voorlopig even staan. Eerst de knie laten herstellen en dan op naar Rolde!

Het saaie stuk zit erop: Groningen bereikt!

Zoals voorspeld was het vandaag heerlijk weer, dus ik kon de kans niet laten lopen om nog een stukje te gaan wandelen. Gezien andere afspraken kon mijn moeder me niet én afzetten én ophalen, dus met twee auto's naar Groningen, mijn auto achter gelaten, samen in 1 auto terug naar Garnwerd en toen zat er niks anders op dan de etappe aflopen!

Het is niet mijn meest favoriete stuk (tenminste, dat hoop ik), veel lange, rechte stukken tussen de weilanden door. Wel lekker met het zonnetje, maar weinig te zien en weinig te horen. Ik ben dan ook best blij dat ik dit achter de rug heb en morgen de overstap naar Drenthe word gemaakt. Er zullen vast liefhebbers van de provincie Groningen zijn, maar ik ben daar niet één van. Ik was dan ook blij dat ik dit bord zag staan:

En met het bereiken van de binnenstad, staat de teller nu op 31 kilometer. Op naar de volgende 21!!!

Groetjes, Sigrid

Etappe 2a: Winsum - Garnwerd

Gisteren een kort stukje gelopen, van Winsum naar Garnwerd. Helaas moest ik daar wegens tijdgebrek stoppen, want ik had best nog een stukje door willen gaan. Grappig hoe 5 kilometer ineens aanvoelt als een klein ommetje!
Eerste stuk door Winsum was weer erg mooi, vervolgens langs de voetbalvelden en toen was het tijd om te klimmen: een weiland was opengesteld voor wandelaars, maar je moest dus wel over het hek! Erg leuk stukje, lekker door de weilanden, bij een boerderij langs, tussen de schaapjes door.

Daarna weer verharde weg met Garnwerd in de verte in zicht:

De weg vervolgen en voor je het dus door hebt ben je bij het kerkje in de verte; Garnwerd.

Hennie zat daar lekker op het terrasje, dus samen nog even wat gedronken en weer op weg naar huis. Woensdag hopelijk het vervolg, dan hoop ik Groningen te bereiken.

Sigrid

Het echte werk: Pieterburen, Eenrum, Winsum

Gezien het ernstig tegenvallen van de zwaluwhoeve, stonden we daar binnen een uur weer buiten. Allemensen, wat een drukte! En wat een gebrek aan klantvriendelijkheid! Niet voor herhaling vatbaar dus. Maar daardoor waren we wel weer vroeg thuis. En het was natuurlijk schitterend weer. En ik had natuurlijk alle spullen in huis. Tja, 1+1=2, moeders wou ook nog wel, dus in de auto op naar Pieterburen.
Daar aangekomen de rugzak op de rug en vertrekken maar!

Ik ben iets voor het officiële begin gestart, maar uiteraard moest de echte startplek ook even vastgelegd worden:

 Maastricht 464 km, totale lengte Pieterpad 481 km. Maar, elke reis begint met de eerste stap, dus op naar Eenrum. Een beetje nostalgisch voor mij, want Eenrum is mijn geboorteplaats. Hoewel ik daar maar zeer kort gewoond heb en me er dus weinig van kan herinneren, blijft het natuurlijk iets symbolisch.

In Eenrum even een korte pauze gehouden, even wat eten en drinken en de rugzak wat bijstellen. En dan maar weer op pad, op naar Mensingeweer. Onderweg daarnaartoe vond mijn moeder mij, dus zijn er ook foto's van mij terwijl ik aan het wandelen ben!

Van Mesingeweer gaat de tocht door naar Winsum. En dat was zwaar. De route zelf loopt over een doodlopende weg die overgaat in fietspad, maar aan de andere kant van de Mensingeweerster-loopdiep loopt een doorgaande weg. Zomers zal de overlast meevallen gezien de vele boompjes en struikjes, maar nu was het niet echt leuk lopen. Aangekomen bij het Winsumerdiep had ik het dan ook wel een beetje gehad.

Maar vanaf het Winsumerdiep is het nog 1,5 km naar 'De Gouden Karper', het café in Winsum waar de eerste etappe eindigt. Nu opgeven was dus geen optie, dus door naar Winsum!

Het laatste stukje door Winsum maakte het minder mooie stuk ervoor weer helemaal goed: Hele oude smalle weggetjes en wandelpaadjes door het oude Winsum. Vervolgens langs de kerk

en de VVV

om zoals gezegd te eindigen bij de Gouden Karper.

Daar zat mijn moeder aan een lekker kopje koffie op mij te wachten en zo kwam er een eind aan de eerste etappe van het Pieterpad! Een leuke ervaring, paar zware momentjes, maar al met al overheerst grote tevredenheid en zin om verder te gaan. Ik heb een paar dingen ontdekt die even anders moeten (andere sokken, andere volgorde van inpakken van de rugzak), maar al met al zeker een succes. Mama, heel erg bedankt voor je ondersteuning en het rijden! Zonder jou zou ik dit niet kunnen doen. Dus op naar de volgende keer!

Sigrid

Op pad naar het Pieterpad: de voorbereidingen.

Gisteren de eerste passen gezet op weg naar mijn Pieterpad avontuur. 8 Kilometer gelopen met 'bepakking'. Helaas bleek mijn heuptasje niet te bevallen, het belemmert mij in het vrij bewegen en hangt op mijn heupbotten wat pijn gaat doen. De 8 km lopen viel me mee, maar de frustratie over hoe nu verder was wel even teleurstellend.
Eten en drinken onderweg is toch wel belangrijk, dus toch maar weer op zoek naar wat anders. In eerste instantie wou ik geen rugzak, zeker niet aangezien ik niet zo heel veel meeneem. Maar geen enkel heuptasje zat goed, al helemaal niet met mijn drinkfles erin....
Dus toch maar op naar de rugzakken. Daar bleek het volgende probleem: ik heb verhoudingsgewijs een vrij lange rug. Alle kleine rugzakken zijn te kort, waardoor ze enkel aan mijn schouders gaan hangen. Het verschil met een rugzak die wél goed past is gewoon enorm groot.
Na lang twijfelen toch maar besloten voor de grotere rugzak te gaan, een mooie blauwe. Hij heeft een holle (bolle?) vorm als rugpaneel, met als voordeel dat er dus lucht tussen mijn rug en mijn tas komt.

 

Nu is hopelijk alles geregeld en klaar. Als het weer mee wil blijven werken, ga ik zondag mijn eerste stappen op het pieterpad zetten!

Sigrid



Het begin!

Een uitdaging, iets geks doen. Een prestatie neerzetten die ook nog eens leuk is om te doen. En als je dan wandelen in je beroep wilt opnemen en je houdt van de natuur, dan kom je al snel uit op het lopen van het Pieterpad. Bijna 500 kilometer, van Pieterburen naar Sint Pietersberg.

De eerste voorbereidingen zijn getroffen. Goede schoenen had ik al, heuptasje en informatieboekje zijn inmiddels aangeschaft. Morgen nog een goede thermosfles halen en een stappenteller. Mijn moeder is zo lief mij te ondersteunen: Zij zet me per etappe af en pikt me aan het eind ervan weer op. Géén gedoe met openbaar vervoer dus!

Het is even kijken wanneer ik precies ga beginnen met lopen, maar de voorpret is er niet minder om. En hier wil ik een 'dagboek' bij gaan houden van mijn wandeldagen. Op naar de eerste échte blog dus!

Groetjes, Sigrid