Na de warme dinsdag, kwam er een lekkere woensdag. Wel warm, maar lang niet zo klam. Dus vroeg de fiets in Vierlingsbeek neergezet, doorgereden naar Gennep en weer terug naar Vierlingsbeek, maar dit keer wandelend. Om uiteindelijk van Vierlingsbeek terug te fietsen naar Gennep. Het lopen van het Pieterpad blijft een beetje omslachtig, op welke wijze je het ook doet!
Snel vertrokken uit Gennep, die op dat moment langzaam tot leven kwam. Eenmaal buiten Gennep meteen de bossen in. Mooi bos, jammer dat de wind net verkeerd stond en het geraas van de snelweg constant te horen was. Maar, snelweg oversteken en het probleem is weer opgelost. En het gebied waar je dan in komt.... Eerst vraag je je af of je in Hobbitland bent aangekomen. Allemaal kleine heuveltjes waar de weg zich tussendoor slingerd. En dan ga je de heide op, met waterplassen, Schotse Hooglanders (wederom zoals gebruikelijk midden op het pad, maar ditmaal hoefde ik zowaar dat pad niet langs!), echt schitterend. Het is zo mooi en zo stil daar in "Het Quin", echt adembenemend.
Geen foto's van gemaakt, want dit ging ik niet zo op de foto krijgen als het was.....
Dan bij Afferden het pondje over, in Afferden zelf vergeten foto van het plaatsnaambord te maken :(. Aan de overkant even lekker pauze gehouden aan de Maas, wat drinken, eten (lekkere muffins!), boekje erbij en wat schepen die voorbij komen.
Daarna het Maasheggen landschap in. Daarvan had ik mij een andere voorstelling gemaakt, waardoor het enigzins een teleurstelling was. En dan, zomaar ineens, midden in het binnenland, denk je dat je aan zee bent aangeland! Want ineens is het alsof je in de duinen bent. Niet zo verwonderlijk, want het heet daar ook de Maasduinen.
In de verte komt de toren van Vierlingsbeek in zicht:
Langzaam komt hij dichterbij en dan is daar Vierlingsbeek zelf ook al:
Weer 17 kilometer erbij op de teller, terug naar de auto en lekker gaan genieten bij mijn zigeunerwagen!
Vierlingsbeek - Swolgen
Donderdags is het tijd om naar Swolgen te wandelen, de laatste etappe voor dit moment. Wederom vroeg op pad, zo vroeg dat het nog erg fris is. Ik besluit zelfs mijn trui aan te houden!
Maar al binnen een uur warmt het lekker op en krijgen we perfect wandelweer. Trui gaat uit, iets te knabbelen erbij, zo is het wel vol te houden!
Holthees in en weer uitgewandeld en zowaar iets positiefs te melden over de NS: Dank jullie wel dat het Pieterpad gebruik mag maken van jullie privéweg langs het spoor! Loopt leuker dan over de grote weg.
Vlak voor Holthees is nog een PieterpadPauzeplek gemaakt, erg leuk gedaan:
Na Holthees en het spoor de jeneverbesstruikken in. Zwaar, maar mooi. Dan langs de oude watermolen weer het bos in over een leuk ouderwets bruggetje:
Maar als ik dit al een leuk bruggetje vind, kan ik alleen maar zeggen dat het nog beter werd. Wat te denken van dít bruggetje:
Aan de overkant (voor andere PPwandelaars: De route gaat er NIET overheen!!!) even lekker pauze gehouden. Zie, hoor en voel de rust en de magie van de plek:
Vanuit het bos door naar Wanssum. Waarom we daar doorheen gaan weet ik niet, maar erg leuk is het niet. Een flinke kilometer na Wanssum staat het kapelletje van Sint Goar aangegeven, het enige in nederland voor deze heilige. En jawel, we komen er langs. Daar is dan echter ook alles mee gezegd, kijk en oordeel zelf:
Maar aangezien ik pauze wou en er bij de kapel bankjes stonden, ben ik toch maar omgelopen en dus heb ik ook foto's van de voorkant:
Na een welverdiende pauze wederom omgelopen het weiland in, tussen de koeien een leuk stroompje gevolgd (en zowaar, ook deze koeien hoefde ik niet vlak langs!).
Nog een 5 kilometer door de landerijen en ineens zie ik iets wat ik nog nooit in het echt gezien heb: Een miniwindhoos! Langs de kant van de weg stoof ineens zand op, wat ook meteen daarna weer neerviel. Wonderlijk, want het was zo goed als windstil. Maar aan de overkant van het slootje lag een land met gemaaid gras en ineens stuift ook dat op! In een doorsnede van ongeveer 30 cm word het gras in een draaikolk omhoog gezogen, tot ongeveer een halve meter. Dat fenomeen slingert zich het halve weiland door en ineens is het poef! en toen was alles weer stil.
Een hele bijzondere ervaring, maar wel blij dat het maar zo'n inieminie ding was!!
En dan is daar het bord van Swolgen, daarmee een einde makend aan deze wandeldagen. Wat was het weer heerlijk, perfect weer en flink wat kilometers afgelegd. Nu nog 147 kilometer naar het einde, en die gaan in 1 vakantie van 10 dagen afgelegd worden!! Spannend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten