Gennep - Swolgen

Gennep - Vierlingsbeek
Na de warme dinsdag, kwam er een lekkere woensdag. Wel warm, maar lang niet zo klam. Dus vroeg de fiets in Vierlingsbeek neergezet, doorgereden naar Gennep en weer terug naar Vierlingsbeek, maar dit keer wandelend. Om uiteindelijk van Vierlingsbeek terug te fietsen naar Gennep. Het lopen van het Pieterpad blijft een beetje omslachtig, op welke wijze je het ook doet!

Snel vertrokken uit Gennep, die op dat moment langzaam tot leven kwam. Eenmaal buiten Gennep meteen de bossen in. Mooi bos, jammer dat de wind net verkeerd stond en het geraas van de snelweg constant te horen was. Maar, snelweg oversteken en het probleem is weer opgelost. En het gebied waar je dan in komt.... Eerst vraag je je af of je in Hobbitland bent aangekomen. Allemaal kleine heuveltjes waar de weg zich tussendoor slingerd. En dan ga je de heide op, met waterplassen, Schotse Hooglanders (wederom zoals gebruikelijk midden op het pad, maar ditmaal hoefde ik zowaar dat pad niet langs!), echt schitterend. Het is zo mooi en zo stil daar in "Het Quin", echt adembenemend.
Geen foto's van gemaakt, want dit ging ik niet zo op de foto krijgen als het was.....

Dan bij Afferden het pondje over, in Afferden zelf vergeten foto van het plaatsnaambord te maken :(. Aan de overkant even lekker pauze gehouden aan de Maas, wat drinken, eten (lekkere muffins!), boekje erbij en wat schepen die voorbij komen.
Daarna het Maasheggen landschap in. Daarvan had ik mij een andere voorstelling gemaakt, waardoor het enigzins een teleurstelling was. En dan, zomaar ineens, midden in het binnenland, denk je dat je aan zee bent aangeland! Want ineens is het alsof je in de duinen bent. Niet zo verwonderlijk, want het heet daar ook de Maasduinen.

In de verte komt de toren van Vierlingsbeek in zicht:

Langzaam komt hij dichterbij en dan is daar Vierlingsbeek zelf ook al:

Weer 17 kilometer erbij op de teller, terug naar de auto en lekker gaan genieten bij mijn zigeunerwagen!



Vierlingsbeek - Swolgen
Donderdags is het tijd om naar Swolgen te wandelen, de laatste etappe voor dit moment. Wederom vroeg op pad, zo vroeg dat het nog erg fris is. Ik besluit zelfs mijn trui aan te houden!
Maar al binnen een uur warmt het lekker op en krijgen we perfect wandelweer. Trui gaat uit, iets te knabbelen erbij, zo is het wel vol te houden!

Holthees in en weer uitgewandeld en zowaar iets positiefs te melden over de NS: Dank jullie wel dat het Pieterpad gebruik mag maken van jullie privéweg langs het spoor! Loopt leuker dan over de grote weg.

Vlak voor Holthees is nog een PieterpadPauzeplek gemaakt, erg leuk gedaan:



Na Holthees en het spoor de jeneverbesstruikken in. Zwaar, maar mooi. Dan langs de oude watermolen weer het bos in over een leuk ouderwets bruggetje:

Maar als ik dit al een leuk bruggetje vind, kan ik alleen maar zeggen dat het nog beter werd. Wat te denken van dít bruggetje:

Aan de overkant (voor andere PPwandelaars: De route gaat er NIET overheen!!!) even lekker pauze gehouden. Zie, hoor en voel de rust en de magie van de plek:

Vanuit het bos door naar Wanssum. Waarom we daar doorheen gaan weet ik niet, maar erg leuk is het niet. Een flinke kilometer na Wanssum staat het kapelletje van Sint Goar aangegeven, het enige in nederland voor deze heilige. En jawel, we komen er langs. Daar is dan echter ook alles mee gezegd, kijk en oordeel zelf:

 

Je kan er niet komen.... Of ja, het kan wel, maar dan moet je van de route af, om het hek heen (waar je notabene eerder met een klaphekje doorheengegaan bent), omlopen en dan kan je hem toch van de voorkant bekijken. Misschien een idee om het klaphekje aan de andere kant van het weiland te doen, zodat je er gewoon echt langs komt?
Maar aangezien ik pauze wou en er bij de kapel bankjes stonden, ben ik toch maar omgelopen en dus heb ik ook foto's van de voorkant:

Na een welverdiende pauze wederom omgelopen het weiland in, tussen de koeien een leuk stroompje gevolgd (en zowaar, ook deze koeien hoefde ik niet vlak langs!).

Nog een 5 kilometer door de landerijen en ineens zie ik iets wat ik nog nooit in het echt gezien heb: Een miniwindhoos! Langs de kant van de weg stoof ineens zand op, wat ook meteen daarna weer neerviel. Wonderlijk, want het was zo goed als windstil. Maar aan de overkant van het slootje lag een land met gemaaid gras en ineens stuift ook dat op! In een doorsnede van ongeveer 30 cm word het gras in een draaikolk omhoog gezogen, tot ongeveer een halve meter. Dat fenomeen slingert zich het halve weiland door en ineens is het poef! en toen was alles weer stil.
Een hele bijzondere ervaring, maar wel blij dat het maar zo'n inieminie ding was!!

En dan is daar het bord van Swolgen, daarmee een einde makend aan deze wandeldagen. Wat was het weer heerlijk, perfect weer en flink wat kilometers afgelegd. Nu nog 147 kilometer naar het einde, en die gaan in 1 vakantie van 10 dagen afgelegd worden!! Spannend!

Groesbeek - Gennep

En jawel, vandaag maar weer op pad! Ditmaal stond Groesbeek - Gennep op de planning en iemand was zo vriendelijk om daar een bergje tussen te zetten, de sint Jansberg.

Groesbeek zelf was druk, maar dat laat je al snel achter je. Er volgt een mooi stuk met veel afwisseling tussen klimmen en dalen. De omgeving is werkelijk schitterend en het weer werkt ook goed mee. Tenminste, om 10 uur 's ochtends met 21 graden. Als snel klimt de temperatuur en word het benauwd en klam.
Tijdens een korte pauze haal ik mijn telefoon uit mijn broekzak (die zich aan de zijkant van mijn bovenbeen bevindt) en kom tot de ontdekking dat ik hem toch naar mijn rugzak moet verplaatsen. Ik zweet zo, dat mijn scherm er nat van is!!!

Tijdens de pauze even met andere Pieterpad wandelaars geklets, om daarna mijn weg weer alleen te vervolgen. Ik blijf het lekker vinden, lopen in mijn eentje.

Zoals gezegd is de omgeving mooi, maar de natuur maakt het ook weleens wat lastig. Want wat doe je als er een sterke, gezonde boom staan die niet omhoog groeit, maar horizontaal over het pad heen? Nou ja, dan geef je hem toch gewoon een hekje om op te steunen! Wandelaars eronder langs en klaar:

Het heuvelt hier flink rondom de berg, en dat levert soms steile afdalingen op:



En na dat mooie stuk sta je ineens midden in de velden. Op zich een mooie omgeving, maar twee kilometer rechtuit zonder veranderend uitzicht, gevolgd door nogeens 3 kilometer rechtuit (hoewel het laatste stuk daarvan weer mooier werd) is toch wel wat te veel van het goede. Zeker na de toch pittige etappe op de berg, waarvan je pas merkt hoe hard hij erinknalt als je er weer weg bent.

Maar ondanks dat de vermoeidheid behoorlijk toe begon te slaan, uiteraard toch Gennep bereikt:

In Gennep op de fiets gestapt, nogmaals de sint Jansberg over (géén aanrader op de fiets, tenzij je van mountainbiken houdt) en terug naar de camping.

Deze vier dagen breng ik door op de camping "De Maashof" te Lottum, alwaar ik een authentieke zigeunerwagen huur. Gezien de vele vragen hoe het er uit ziet, hier dus maar wat foto's van mijn verblijf:

Hoe erg zouden ze het vinden als ik de bedlampjes mee naar huis neem? (A)

Nu lekker aan het bijkomen op mijn terrasje, straks nog even wat te eten halen en dan morgen Gennep Vierlingsbeek.

Zelhem - Groesbeek

Laatste dag vorige wandelavontuur, Vorden - Zelhem.
De laatste dag van mijn vorige blog ben ik nog van Vorden naar Zelhem gewandeld. Daarover zal k maar niet al te veel uitweiden, want simpelgezegd was het gewoon niet leuk. 3 Dagen wandelen is meer dan genoeg bleek wel weer, want die vierde dag vertrok ik al met pijnlijke voeten en vermoeide spieren. De route was leuk genoeg, maar eerlijk gezegd heb ik er niet zoveel van meegekregen.
Wel nog foto's gemaakt van Kasteel Vorden, de voetstappen van Bertje en Toos, de theetuin waar ik pauze heb gehouden en uiteraard het bord Zelhem:

Zelhem - Braamt
Maar, na een paar daagjes rust trekt ook dat allemaal weer weg en vorige week was het dan weer zover, tijd voor de volgende etappes!
Zaterdags eerst van Zelhem naar Braamt. Ontzettend leuke route, lekker weer erbij, helemaal toppie! Vlak voorbij Zelhem haal ik een moeder met haar zoon in, die met tentje en al het Pieterpad met zijn tweeën lopen. Stukje met hun mee opgelopen en daarna weer alleen verder. Vlak voor ik verder zou gaan vertelde Joris dat zij een blog bijhielden, dus voor wie iets wil lezen over een 10-jarige kanjer en zijn geweldige moeder: www.bokkenpad.blogspot.com

Halverwege dringend op zoek naar een pauzeplaats, had verwacht dat er bij het sluisje bij de Bielheimerbeek wel een bankje zou staan, dus lekker het terras een goede kilometer eerder voorbij gelopen. Helaas bleek dat niet de goede keuze, want géén bankjes bij de sluis. Wel erg veel teken, dus pauze houden in het gras leek mij ook geen goed idee.

Gelukkig in het Warmsche Veld een pauzeplek van www.rustpunt.nu tegengekomen, leuke, simpele pauzeplaatsen met koffie, thee en meestal wel iets van fris en een koekje. Vaak bij boeren of mensen met een grote achtertuin, erg leuk.

Aangekomen in Braamt werd ik al opgewacht door mijn moeder, die gezellig dit weekend mee was. De 18 kilometer waren eigenlijk zo voorbij en stiekem begon ik eraan te denken de volgende etappe toch in 1 keer te gaan doen. Maar eerst naar www.toutpourtoi.nl, ons adres voor het gehele weekend. Super plek, zeer vriendelijk eigenaar, echt een aanrader!

Braamt - Millingen aan de Rijn
Vandaag een grote etappe, 24 kilometer!! De allereerste etappe van het Pieterpad (Noord-Zuid) is 11 kilometer en wat vond ik dat een eind! Wat was ik moe toen ik aankwam.... Langzaamaan verschuift die grens steeds weer een stukje, maar mijn absolute maximum lag nu toch eigenlijk wel op 20 kilometer. Maar, de 18 kilometer van Zelhem naar Braamt gingen eigenlijk wel heel gemakkelijk. Om nu dus die 6 kilometer extra te lopen, zou misschien wel haalbaar kunnen zijn. En dan is het echt een voordeel van naar het beginpunt gebracht worden en aan het eind weer op te halen: Ik kon het gewoon gaan proberen. Zou ik het niet halen, jammer dan.
Dus vol goede moed op pad, leuk begin van de tocht. Wel meteen flink klimmen en dat hakte er toch wel even in. Maar het is wederom super weer en de route erg mooi. In Hoch Elten (jawel, Duitsland!) pauze gehouden met een lekkere pannenkoek en mijn ereader. Na een klein uurtje weer verder, de berg op voor een mooi uitzicht:

Daarna steil naar beneden en op naar Spijk:

Vanaf Spijk is het nog ongeveer 8 kilometer naar Millingen, maar het waren 8 errug lange kilometers.... Na Spijk ga je de dijk op voor een lang stuk rechtuit. Sowieso qua wandelen niet erg leuk, maar op een mooie zomerzondag geen aanrader. Er zit geen voetpad naast de weg, dus veel boze fietsers en automobilisten omdat ik daar liep.
In Tolkamer word de route ineens onduidelijk en klopt de beschrijving niet, met als gevolg dat ik bijna een heel eind omloop. Gelukkig ziet een vriendelijke voorbijganger mij twijfelen en helpt hij me weer op weg, zodat ik toch nog bij het pondje kom. En dan is het een kwestie van het water oversteken en nog een halve kilometer. Bij het pondje nog even gezellig gekletst met andere Pieterpadwandelaars en samen het laatste stukje naar Millingen volbracht.
Lekker op een terrasje neergestreken in afwachting van mijn taxi. En het duurt eigenlijk tot de avond voor tot me doordringt dat ik het gedaan heb, 24 kilometer volbracht! Wederom heb ik mijn grens opgezocht en heb ik hem op kunnen schuiven!!

Millingen aan de Rijn -  Groesbeek.
Na een goede nachtrust bij Tout Pour Toi tijd voor de laatste etappe van dit weekend, een etappe waarvan ik niet verwacht had dat ik hem nu al zou lopen. Op van Millingen naar Groesbeek.
Het is mooi weer, maar erg warm. Meteen het eerste stuk van de route gaat het erg hard met drinken, zo tussen de maïsvelden in de brandende zon. Blij met mijn zonwerende pet, die ik al snel nat ben gaan maken.
Na Millingen kom je in het dorpje Leuth:

Bij binnenkomst loop je recht op een supermarkt af, dus eerst mijn watervoorraad maar eens aanvullen! Lekker pak koekjes erbij en verder maar weer. Terwijl ik verder loop bedenk ik me ineens dat dit op het hele Pieterpad de allereerste supermarkt is waar ik recht voor langs loop, eigenlijk best wonderlijk in ons volgebouwde landje!
Het wordt warmer en warmer, maar gelukkig is daar de Duivelsberg. En dat betekend bos en daarmee schaduw, wat een flink aantal graden in de temperatuur scheelt. Helaas betekend het ook klimmen, flink klimmen.

Bovenaan is er een uitkijkpunt, waarvoor je nog zo'n twintig treden moet klimmen. Maar ja, als je dan de hele berg al opgeklommen bent, wil je ook dat uitzicht zien! Dus ook die twintig treden nog maar. Werkelijk waar een schitterend uitzicht, kijk en oordeel zelf:

Wederom pauze bij een pannenkoekenboerderij, ditmaal met alleen wat drinken. Verder de berg af, en weer een heuvel op, en weer af, en weer op, en weer.... Van het oh zo vlakke landschap vlak na Millingen, heuvelt het ineens! En hoe! Wat een schitterende omgeving is dit.

Lekker doorgewandeld en dan ineens is daarn Groesbeek. Helaas weer eens binnengekomen via een achteraf voetpaadje, wat ontzettend leuk wandelt maar wat wel betekend dat je geen plaatsnaamborden tegenkomt.

In Groesbeek eindigt dit Pieterpad avontuur, maar ik kan niet wachten om weer verder te gaan. En de etappes van rond de 20 kilometer die er nog aankomen? Daar ga ik mijn hand (of moet ik zeggen, voet?) niet voor omdraaien!

Op weg naar huis nog even gerekend, inmiddels 312 kilometer afgelegd. Nog 180 te gaan. Op Naar de Sint Pietersberg!

Hellendoorn - Vorden

Een paar weken terug nog enkele dagen wezen wandelen. Wél mijn blog geschreven, maar niet geplaatst! Maar bij deze dan alsnog het verslag.

De betreffende zaterdag eind van de dag mijn intrek genomen in het appartement van ‘de oude meulensbrugge’ te Warnsveld. Vanuit daar is het de bedoeling dat ik, met fiets, fietsendrager en auto, de komende paar etappes ga lopen.

Hellendoorn - Holten

Zondag vroeg van start gegaan voor de etappe Hellendoorn – Holten. Een etappe die ontzettend mooi moest zijn, en dat was hij ook. Het stuk over de heide duurde me wat te lang, maar misschien dat dat stuk leuker is als de heide vol in bloei staat.

Vanaf Hellendoorn begon de tocht meteen met klimmen. Pittig om mee te starten, maar doordat ik al vanaf Holten, waar ik de auto achtergelaten had, naar Hellendoorn was gefietst, was ik gelukkig al warm gedraaid. Maar what goes up, must come down, wat mooie plaatjes opleverde:

Verder langs kamp Twilhaar, wat ter herdenking op symbolische wijze gerestaureerd is. Daar mijn eerste pauze gehouden, op dit oh zo vervelende plekje:

Na de pauze weer verder. Er ligt hier op de paden veel steenslag, maar als snel is duidelijk waarom. Zonder al dat steenslag, zouden alle paden hier wegspoelen:

Iemand nog een afgrond gewild?

Schitterende vergezichten tijdens de tocht, afgewisseld met kleine, verrassende, slingerende paadjes

Nog even over de Holterberg, gelukkig ook deze keer van de goede kant beklommen. Ik heb nooit gemerkt dat ik omhoog ging, maar de afdaling was behoorlijk steil! Blij dat ik die niet op hoefde.

En dan, dan is daar Holten. Tijd om in de auto te stappen, de fiets in Hellendoorn op te halen en terug naar ‘huis’ te gaan.

Holten - Laren

Maandagochtend wederom vroeg wakker. Dit maal doe ik het andersom, eerst wandelen en dan fietsen. Hoewel ik er erg tegenop zie nog te moeten fietsen na zo’n stuk lopen, blijkt het eigenlijk wel heel fijn te zijn. Even het gewicht van mijn voeten en een andere beweging maken. Dat houden we er dus in!

Vandaag gaat de route van Holten naar Laren. Het eerste stuk na Holten is erg leuk en gevarieerd, ondanks dat de snelweg overgestoken moet worden. Het stuk wat volgt is lang en redelijk saai, maar daarna gaat de route gelukkig weer de bossen in. Op Landgoed Verwolde hoort de ‘Dikke Boom’ te staan, een holle, maar springlevende eik met een omvang van 7.6 meter. Het is de dikste boom van Nederland en zou zo’n 500 jaar oud zijn. Volgens de tekst in het Pieterpadboekje, zouden er borden in het bos staan. Helaas geen borden gezien en ik ben de ‘Dikke boom” dan ook straal voorbij gelopen. Ook op de terugweg op de fiets heb ik de boom niet kunnen vinden.

Via Landgoed Verwolde loop je vervolgens al snel Laren in

Terug op de fiets en bij aankomst bij de auto heb ik slechts wat sputters gevoeld. Ik kan nog snel de fiets achterop zetten en als ik in de auto zit terug naar Warnsveld begint het te regenen. En dat blijft het de rest van de dag doen……

Laren - Vorden

Dinsdagochtend, vandaag de laatste etappe van het eerste deel! Ik heb het gevoel dat ik al zo ver ben, maar na vandaag ben ik ‘pas’ op de helft. Waarbij de helft dus wel even 235 kilometer inhoud, dus zo slecht doe ik het al met al toch niet.

De route begint mooi, al heel snel laat je Laren en het verkeer achter je. Het is grappig hoe elke keer weer blijkt dat het onmogelijk is aan de kaartjes in te schatten wat voor tocht je krijgt. Van de tocht van vandaag had ik niet veel verwacht, het hele eerste kaartje is bijna allemaal verharde weg, het tweede kaartje onverhard maar wel een lang, recht pad. Erg uitnodigend leek het niet, maar gelukkig bleek het kaartje, niet voor de eerste keer, geen voorspeller van de werkelijkheid. Ondanks dat het eerst stuk verhard was, was het een erg rustig stuk. Ik geloof dat ik 1 auto tegen gekomen ben, verder een wandelaar en twee fietsers. Er was geen verkeer te horen. In alle rust liep ik tussen de velden en de schitterende boerderijen door. Wat een ervaring! Vlak na Laren nog een leuk richtingsbord gezien:

Ook de verkeersborden worden steeds mooier:

Dan komt het lange, rechte stuk in het bos. Gelukkig bleek ook dat zo slecht nog niet. Echt recht was de weg niet en het landschap bleef afwisselend. Helaas hield halverwege het pad mijn geluk qua weer op en begon het te regenen. Met dit weer blijkt het voordeel van mijn goede kleding: Ik kan me rustig nat laten sputteren, zonder dat mijn kleren zwaar worden, gaan kleven en schuren en er uren over doen om weer droog te worden. Mijn blouse bleef lekker soepel en eigenlijk merkte ik nauwelijks dat hij nat was. Toen de bui ophield, was hij met een paar minuten ook weer droog!

Helaas bleef dat niet, want wederom begon het te regenen en dit keer meer dan een buitje. Ondanks de regen toch even gestopt om het fototoestel uit mijn rugzak te halen en deze gigantische boom op de foto te zetten:

Om vervolgens, in de regen, Vorden binnen te lopen.

Maar, het zonnetje is zo vriendelijk om er nog even bij te komen als Kasteel Vorden in beeld komt. De laatste meters worden afgelegd, daar is de wegwijzer. En dan, dan ben je zomaar op de helft!

Morgen kijken of ik de voetstappen van Toos en Bertje, de bedenkers van het Pieterpad kan vinden! Ik heb er zin in, er komen nog mooie etappes aan!

Onderweg nog verschillende keren met andere Pieterpad wandelaars gepraat. Leuk om te zien en te horen hoe iedereen het op zijn eigen manier doet. Een vrouw met haar hondje, die op een camping staat en de hele dag wandelt, want wat moet je anders bij je tent de rest van de middag? Kan je beter de hele middag lekker op pad zijn! Een man en een vrouw die op de bonnenfooi gaan, voor de zekerheid een tentje mee maar hopend op andere overnachtingsmogelijkheden. En ik, die met pijn en moeite elke keer 1 etappe per keer af leg. Die graag meer wil, langere afstanden wil afleggen en toch elke keer moet inzien dat meer gewoon niet gaat. En die zich telkens weer afvraagt wat me heeft bezield om dit te gaan doen. En die toch elke keer maar weer doorzet en met veel plezier van start gaat. Ik doe het dan toch elke keer maar mooi weer, op mijn eigen manier. Net als ieder ander die aan dit project begint. En zo ben ik dan op de helft van mijn avontuur. Want hoe moeilijk het soms ook is, het is te leuk om te stoppen. Sint Pietersberg, here I come!